Στην προσπάθειά μας να αναπτύξουμε τα προβλεπόμενα αποτελέσματα του έργου SAFE, έχουμε κάνει κάποια έρευνα που αποδείχθηκε πολύ γόνιμη. Έτσι, πριν ολοκληρώσουμε τα αποτελέσματα του έργου, αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε αυτόν τον σύντομο κατάλογο εννοιών και προβληματισμών για να τονίσουμε ορισμένες πτυχές που δεν συζητούνται συχνά από μη ακτιβιστές. Ας δούμε λοιπόν κάποια από αυτά:

Καθορισμός των ορίων (Defining Boundaries): Ο διάλογος ξεκινά με την εμβάθυνση στο περίπλοκο πεδίο των ασφαλών χώρων στο πεδίο της εκπαίδευσης ενηλίκων. Εδώ, αποκαλύπτεται η βασική ουσία των ασφαλών χώρων – ένα περιβάλλον όπου τα άτομα δεν επιβαρύνονται από το φάσμα της κρίσης ή των διακρίσεων, απελευθερωμένα να εκφράζουν τις σκέψεις τους και να ενστερνίζονται τη γνώση απαλλαγμένα από εξωτερικές αξιολογήσεις.

Ο διττός σκοπός (Dual Purpose): Η αφήγηση χωρίζεται στους πολλαπλούς στόχους των ασφαλών χώρων. Ο ένας δρόμος οδηγεί στους χώρους με προσανατολισμό την ενδυνάμωση, όπου οι περιθωριοποιημένοι ανεβαίνουν για να βρουν τη μοναδική φωνή τους. Ταυτόχρονα, μια ο άλλοες δρόμος εξερευνά τους χώρους προσανατολισμένους στον στόχο, που είναι σχολαστικά σχεδιασμένοι για την επίτευξη συγκεκριμένων εκπαιδευτικών ορόσημων.

Ιδρυτικοί λίθοι και θεματοφύλακες (Founding Stones and Custodians): Ενδιαφέροντα ερωτήματα έρχονται στην επιφάνεια σχετικά με τη γένεση αυτών των καταφυγίων και τη δυναμική της ενορχήστρωσής τους. Θα πρέπει αυτοί οι χώροι να καθοδηγούνται από την κορυφή των ιδρυμάτων ή να γεννιούνται από τις προσπάθειες των ίδιων των μαθητών;

Πράξη εξισορρόπησης (Balancing Act): Οι ζώνες αυτές εξυμνούνται για την ικανότητά τους να προστατεύουν από εξωτερικές παρεμβάσεις και να πυροδοτούν ανεπιφύλακτους διαλόγους. Ωστόσο, στις σκιές παραμονεύουν οι παγίδες – η πιθανή απομόνωση και η ύπουλη ψευδαίσθηση της ακλόνητης ασφάλειας.

Ενότητα στη διαφορετικότητα (Unity in Diversity): Ακολουθεί μια καθηλωτική συζήτηση σχετικά με το αν οι ασφαλείς χώροι πρέπει να αγκαλιάζουν την ομοιογένεια ή την ετερογένεια. Στο μικροσκόπιο μπαίνει ο ρόλος των εκπαιδευτικών, των συντονιστών ή των διευκολυντών στη διαμόρφωση αυτών των χώρων.

Περιβάλλον εμπιστοσύνης (Environment of Trust): Το κείμενο ξεκινά μια εξερεύνηση των φυσικών συνθηκών που ευνοούν αυτούς τους ασφαλείς χώρους, ρίχνοντας φως στη σημασία της οικειότητας και της άνεσης. Εξετάζει την προοπτική της επαναχρησιμοποίησης υφιστάμενων “καταφυγίων” όπως οι δημόσιες βιβλιοθήκες ή της γέννησης εντελώς νέων.

Το εικονικό αίνιγμα (Virtual Conundrum): Αναδύεται μια συναρπαστική έρευνα – μπορούν να υπάρξουν εικονικά ασφαλείς χώροι; Το ερώτημα αυτό αναλύεται, με έμφαση στα αυστηρά κριτήρια που πρέπει να τηρούν οι ψηφιακοί χώροι για να κερδίσουν τον πολυπόθητο χαρακτηρισμό “ασφαλής”.

Η ηχώ της διαθεματικότητας (Intersectionality’s Echo): Από μια ευρεία σκοπιά, εμφανίζεται για άλλη μια φορά η έννοια της διαθεματικότητας. Χρησιμεύει ως αυστηρή υπενθύμιση ότι οι ασφαλείς χώροι πρέπει να αντιμετωπίζουν τον περίπλοκο ιστό της κοινωνικής και πολιτικής ταυτότητας ενός ατόμου, όπου οι διακρίσεις και τα προνόμια διαπλέκονται.

Εκπαιδευτικό μέτωπο (Educational Frontier): Υπογραμμίζεται ο καίριος ρόλος των ασφαλών χώρων στην εκπαίδευση. Αποκαλύπτονται ως δυναμικά περιβάλλοντα, ικανά να εκδηλώνονται τόσο στην απτή φυσική σφαίρα όσο και στην αιθέρια εικονική έκταση, όλα στο όνομα της καλλιέργειας της μάθησης, της προώθησης της συμμετοχικότητας και της υπεράσπισης της ισότητας.

Ισορροπία άνεσης και πρόκλησης (Equilibrium of Comfort and Challenge): Επανεξετάζεται το πανάρχαιο ζήτημα της εξεύρεσης ισορροπίας μεταξύ άνεσης και πρόκλησης. Αντιμετωπίζεται η διχοτομία της διαμόρφωσης ενός μαθησιακού περιβάλλοντος που είναι ταυτόχρονα καλλιεργητικό και πνευματικά διεγερτικό.

Ο καμβάς του χώρου (The Canvas of Space): Τονίζεται η σημασία του φυσικού χώρου – η αλληλεπίδραση παραγόντων όπως ο φωτισμός, η ακουστική και η εξατομίκευση στη διαμόρφωση ασφαλών χώρων για μάθηση.

Στο χωνευτήρι της σύγκρουσης (Crucible of Conflict): Ένα σημαντικό μέρος της έρευνας θίγει το δύσκολο έργο της γέννησης ασφαλών εκπαιδευτικών χώρων στα ταραγμένα τοπία των συγκρούσεων και των εκτοπίσεων. Αναλογίζεται το αίνιγμα της δημιουργίας προγραμμάτων σπουδών για εκτοπισμένους ανθρώπους και υπογραμμίζει τον καθοριστικό ρόλο της εκπαίδευσης στην καλλιέργεια βιώσιμης ειρήνης.

Επαναπροσδιορίζοντας τους ασφαλείς χώρους (Reimagining Safe Spaces): Η έννοια των ασφαλών χώρων υφίσταται μια μεταμόρφωση. Διαμορφώνεται ως μια δυναμική οντότητα, που βρίσκεται διαρκώς σε εξέλιξη. Ένας ασφαλής χώρος είναι εγγενώς παράδοξος και υπάρχει ως χώρος που βρίσκεται διαρκώς σε διαπραγμάτευση.

Καθοδηγητικά φώτα (Guiding lights): Ο ρόλος των εκπαιδευτών και των συντονιστών σε αυτούς τους χώρους αναλύεται – ένας ρόλος που απαιτεί όχι ουδετερότητα αλλά διαφάνεια, όχι εξουσία αλλά καθοδήγηση.

Εικονικότητα έναντι πραγματικότητας (Virtual versus Reality): Η αιώνια συζήτηση έρχεται στην επιφάνεια – θα πρέπει οι ασφαλείς χώροι να είναι φυσικοί χώροι ή ιδεατές κατασκευές; Εξετάζονται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του καθενός.

Αυτό δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου στη συζήτηση γύρω από τους ασφαλείς χώρους! Μείνετε συντονισμένοι για να δείτε πώς ετνάξαμε όλα τα ευρήματα στις κατευθυντήριες γραμμές, το επιτραπέζιο παιχνίδι και τις συστάσεις πολιτικής μας!

Οι πρώτες εκδόσεις αυτών των αποτελεσμάτων θα δημοσιευτούν στα αγγλικά στον πρόσφατα ανεπτυγμένο ιστότοπο του έργου μας, ο οποίος είναι https://www.safespacesale.eu/.